Fatih Sultan KAR


GÖNÜL ADAMI GÜZEL İNSAN SABRİ ÇEPNİ İÇİN BİR KAÇ KELAM

“Baban gi­der­se, Başı du­man­lı dağın gider Atan gider, sır­tın gider.


İki ka­pı­lı bu handa Men­zi­le eri­şen yolun gider.
    Baba gi­der­se, Darda ye­ti­şen elin gider Aklın gider, canın gider Şu dağ­lan­mış yü­re­ğin­de Çocuk kalan yanın gider”.
    Sabri Çepni baba şef­kat­li adam­dı. Bize dağdı.
    Geç­miş­le bağdı.
    Gün geç­tik­çe daha da kir­le­nen dün­ya­da ter­te­miz bir yü­rek­ti.
    Soh­be­ti öz­le­nen adam­dı.
HAYAT ADAMI
    İTÜ İnşaat Fa­kül­te­si 1969 Yıl­lı­ğın­da son­ra­ki yıl­lar­da pro­fe­sör olan ar­ka­da­şı Polat Saka bakın onu nasıl an­lat­mış­tı:
    “Ba­zı­la­rı var­dır. Yüz­le­ri­ne ba­kın­ca ne­re­li ol­du­ğu­nu an­lar­sı­nız.
    Bizim Sabri'de on­lar­dan­dır. Yani Ri­ze­li­dir. 1947 de Rize nü­fu­su­na iler­de in­şa­at mü­hen­di­si ol­ma­sı ge­re­ken bir kişi daha ek­len­di.
    Bi­rin­ci sı­nıf­ta tem­sil­ci oldu. Bu son sı­nı­fa kadar devam et­tir­di. Fakat son se­ne­ler­de ra­kip­le­ri art­tıy­sa da bu mü­ca­de­le­den yü­zü­nün akıy­la çıktı. Ri­ze­li­dir de­miş­tik bizim Sabri, fakat ne tu­haf­tır ki genel Ri­ze­li ta­ri­fe­si­ne uymaz. Genel ola­rak Ri­ze­li­ler he­ye­can­lı, si­nir­li, kızan, ha­re­ket­li ki­şi­ler­dir. Bizim Sabri ise bütün bun­la­rın ak­si­ne, uysal, si­nir­siz, ağır başlı adam­dır. Hayat ada­mı­dır. Te­va­zu sa­hi­bi, halka dönük, ağır başlı ve sağ­lam ka­rak­ter­li­dir.
DOS­TU­NA GÜVEN VERİRDİ
    Ba­zı­la­rı var­dır yü­zü­ne ba­kın­ca yü­re­ği­nin gü­zel­li­ği­ni gö­rür­sü­nüz. Sabri ağa­bey on­lar­dan­dı. Dos­tu­na güven veren mü­te­bes­sim si­ma­sı ve in­sa­nı et­ki­le­yen tatlı bir dili vardı. Mu­hab­be­tin eriş­me şansı bul­du­ğum ve 7 Şubat 2022 Pa­zar­te­si ikin­di na­ma­zı­nı mü­te­aki­ben Fatih Camii’nden ebedi aleme uğur­la­dı­ğı­mız ve­fa­lı in­sa­nın, ha­tı­ra­la­rı ben­li­ğim­de hep ta­ze­li­ği­ni ko­ru­ya­cak…
Ey Güzel Ağa­be­yim!...
Ke­li­me­le­rin ki­fa­yet­siz kal­dı­ğı,
Söz­le­rin an­la­mı­nı yi­tir­di­ği andı...
Vefat ha­be­ri­ni al­dı­ğı­mız vakit
Kal­bim acıdı, yü­re­ğim yandı
Me­kâ­nın cen­net olsun…